Nasıl ki dünya kendini doğal afetlerle yeniliyorsa insanoğluda kendi doğal afetini yaratıyor yenilenmek için. Denklemin gereksinimi bu anlayabilirse ruhunun ızdırabını, içgüdüsel olarak tıkandığı noktada başvuruyor bu yönteme ancak kavrayamıyor yarattığı tufanın etkisini. Error vermeye başlayan tüm bedeni dilinden düşmeyen tüm hüzünler kalbini titretmeye acısını yeryüzüne yansıtmasına zemin hazırlıyor çırpınıyor yol bulabilmek için fırtınalar başlıyor yolu açmak için artık dönme zamanı özüne ait olduğun yere farkındaysan cancağızım yetmedimi kendine ettiklerin ayrıştırmaların bölüştürmelerin hırçınlıkların yetmedi mi sıkıntılar krizler aynı kalacak değişimin yörüngesine girmediğin takdir de ..Sen değişime rehberlik etmedikçe sözde değil özde bir olmadıkça ağrıların hastalıkların ızdırapların yoldaşın olacak ya da sil baştan yeniden yaratacaksın dünyanı düşüncelerini inançlarını ilmini bilmini hepsini bir edeceksin. Sorun denilen şeyin kendim denilen şey ile aynı olduğunu anlamamaktan gelen bir yön bu
küçülmek için değil çicek bahçesi olmak için bu dünyadasın unutma..