Hikayelerim

Bir ilişkinin bizi büyütmesini mutlu etmesini dürtüsel olarak yukarı taşımasını beklemek beyhude bir çaba olabilir mi.?..Bu da nereden çıktı ......Elbetteki burda  biz  bu isteklerini kendimize  veremiyorsak bu kural geçerli..İnsaflı olalım elimizi vicdanımıza  koyalım bilmediğimiz yada çaba göstermediğimiz  bir şeyi karşı tarafa yüklüyoruz ..  Kendimize veremediğimizi Hep karşı taraf mı vermeli yukarılara çıkartmalı bir yerlere oturtmalı ..Mutlu olmayı…

İnsanoğlu muhteşem dönüştürücü özelliğe sahip içimizdeki kudret öylesine etkinki farkına varmamız anlayabilmemiz için sürekli farklı durumlarla bize bunu göstermek ister evrensel sistem.. ısrarla direniriz görmek istemeyiz potansiyellerimizi gücümüzü etkinliğimizi, savruluruz duyduklarımızla kendimize yapıştıramadıklarımızın arasında ..Bunu sadece kendimiz için yaparız karşımızdakiler için bu geçerli değildir genelde .. Onların tüm becerilerini oluşumlarına kuvvet verir besleriz...Burda kıt davrandığımız kendimiziz ötelediğimiz esirgediğimiz yapamam dediğimiz  sadece…

Nasıl tutunmuşuz ağzımızdan düşük enerjili kelimelerle hayatı ifade etmeyi .. Bir şeyi denemen için yol gösterildiğinde otomatik cevaplarla kilitlemeyi ne çok seviyoruz. "Ay bu çok kötü" "ay bu çok zor " "ay bunun bimem nesi var " bir dur arkadaş yıl kaç olmuş bak her yerde yazıyor "Söz Büyüdür" yada "ağızdan çıkanlara dikkat et neyse…

En büyük korkumuz olduğumuz gibi görünmek olabilir mi ; yaralı çocuk kalbimizin ortaya çıkması misal, en sert köşelerimizin en keskin düşüncelerimizin yansımalarını görmek ne dersiniz, Mızmız halimizin kabulsüzlüğü,  fikirlerimizin yargılanması, Hissedilmeyen pamuk kalbimizin çırpınışlarının görülmesi, Ele avuca sığmayan hallerimizin bilinmesi, her duygunun ardına saklanıp çıtayı yüksek tutma halimiz, cesaretsiz kaldığımız anların bilinmesi, aldatılmalarımız, aldatmalarımız bastırılmış öfkelerimizin gün yüzüne serilmesi,  tutsak kalmış zihinlerimizdeki mazeretlerimizin…

İnsanoğlu  daima başka bir yerde olmayı istemekten vazgeçmez ne yazık ki... Yaşadığı an'da olmak hiç bir şekilde  tatminkar değildir bazılarımız  için..  Deneyimlediği zaman dilimine her zaman sırt dönerler bilmezler ki ne gerçekleşiyorsa o anlar saniyeler içinde gerçekleşiyor şekilleniyor..Bir tatil  anında dahi "ah keşke ..... da olsaydık "" diyebilecek kadar uzak yaşar nefes aldığı zaman diliminden…

Sırdır Evren, Sırdır Alem, Varlık sır, Yaradılış sır ne kadar bilirsen bil bildiğinin ardı dahi sırlarla oluşur, bildim dediğin şeyde dahi sırdan sır perdeleri vardır..Akıl işi değil yorma kendini boşuna.Kendine dahi  sakladığı kendinden bile sakladığı sırları olması da mümkün değil mi İnsanoğlu'nun.Derine indiğinde kendinden kendine itiraf edemediğin bir sürü şeyin farkına varırsın eğer yüzleşmeye hazırsan.. İnsanın kendinedir  sadece…

Şefkatle sarmaladığın her şey aydınlığın izidir. Öyle büyük bir kudrettir ki başarabildiğimiz her an kendi enerji alanımızda yansımalarını görebiliriz güçlenerek gelir o bilinç daha çok yapmak daha çok sarmalamak isteriz içten gelir ruhunun ta derinlerinlerinden hissettirilir sana tadına doyum olmaz verdiği hazzın o nedenle daha çok yapmayı seçeriz. Biliriz aydınlığın çağrısı olduğunu nakşedilmiştir kalbini özünü…

Tüm koşturmaları bırakıp biraz es vermek,şehir içinde ama bir o kadar da dışındaki suküneti yakalamak an'ın keyfinde bir sonraki adımı düşünmeden prangalardan uzak,sınırlardan öte ,köşeleri kaldırarak nefes almak ,attığın her adımda tutsaklıklarını geride bırakmaktı bugün niyet aşkla bütünleşmekti..   Figen Tekkol 13.08.2018 #unutmaemi #unutmaemibiryaşamhikayesi

Yol alma zamanı , karanlığa inat rengarenk yaşamın içinde güneşe doğru durmanın, çabasızlığın ve olmanın keyfine varmak için koşturmalara es kendini dinlemeye niyet ve her daim An'ların güzelliğine kalbinin sesine eşlik ederek yol almalı ,yola varmalı usulca... Figen Tekkol 11.05.2019 #unutmaemi #unutmaemibiryaşamhikayesi