Yoğun Bakım ..
Bugün tesadüf diyeceğim ancak değil, son günlerde hastane ve doktorlar yaşamım içinde bir şekilde yumuşak dokunuşlar yapıyor hal böyle olunce tesadüf diyemiyorum neyse… konu yoğun bakımla ilgili kiymeti bir doktorun deneyimlerinin paylaşıldığı bir yayın bir şekilde ekranıma düştü ve açıldı vardır bir hikmeti dedim. kabulle izlemeye başladım ancak bir müddet sonra kabul içimde öfke ile karışık hüzne karıştı…sarsıcı bir şekilde..Normal bir tepki değil di bu..
Yoğun bakım odası daha çok yaşamla ölüm arasında arafta beklenilen bir alan, onca koşturmanın belirsizliğin içinde dahi sukunet ve dinginliğin ve garip bir sessizliğin olduğu ortam, kendine has bir kokuyu barındırıyor hafızamda yer ettiği ve hatırladığım kadarıyla eğer bir yoğun bakımı gerçekten ziyaret ettiyseniz farkı çok net anlarsınız…..
Deneyimleri insanı eğip büken cinsinden özellikle yaşamda kalmayı seçip morg kapısı değilde yaşamı sevdiklerini tercih eden insanların bilinçleri yerine geldikten sonra o ana kadar yanında olan ancak o dakikadan sonra bir daha yanına uğramayan hasta yakınlarından evlattan anadan babadan bahsetti.. Hastayı almaya gelmeyen fişini çekin diyen aile mensuplarından ve bu süreçte bir çok hastasınında tekrar koma haline girip yaşamı terketmesinden veya doktorların bir şekilde hastalarının yaşam içine karışmalarına yardımcı olduklarını ve bunun çok uzun zamanlar dahi sürdüğünü söyledi…İçim paramparça içim öfkeli içim haykırıyor…
Biliyorum farkındayım yaşam ne verirsek onu bize veriyor yaşamın hangi kapısını çalarsak bizim için o açılıyor kabulüm vallahi de billahide kabulum ama bu durum beni çok üzdü….
Biz böyle görmedik anne baba atalar bizler için çok önemli köklerimiz onlar bizim beslenmemiz büyümemiz olgunlaşmamız için yoldaşlarımız ayrılmaz parçamız yok sayamayız kafamda bin bir türlü hal belirdi o dakikalar içinde…Bir anne bir evlat olarak bir abla olarak kalbimin cızırtısını duydum beş dakika kadar sonrasında nefesime odaklanmaya çalıştım çaresizce sakinleşmek derinleşmek için beni acıttığı yeri bulmaktı amacım..
Yargılamıyorum neden yapıldığını sorgulamıyorum biliyorum ki yapan yaptıran belli onların sınavlarına dahil olmak değil o sınavın içinde kendi yaramı şifalandırmak amacım biliyorum ki ben bir kapıyı açarsam merhemi herkese eşit dağılır..
…içimde bir yerde küçük bir kaç adamla karşılaştım oldukça yoğun bir karmaşanın içinde etrafa savrulmuş acı içinde çok ızdırapları var belli ki kalbimin acısı ellerime yansıyor ve o acının içinde debeleniyorum aman tanrım bunlar benim köklerimde savaşı yaşayan İnsanlarım bombaların içinde yalnız başına ailelerinden yüzlerce kilometre uzakta onların helalliğini dahi alamayan insanlarım acı içinde vücutları paramparça halde yaşamı noktalıyorlar ve hepsi ailesinden sevdiklerinden uzakta bir başına yalnız yapayalnız ellerini tutup vedalaşacak kimseleri olmadannnnn bir başına bir başına tıpkı o yoğun bakımda bir başına ölümün eşiğinde bırakılan insanlar gibi ,içim dışıma çıkmış halde onların seçimlerine saygıyla karşılık verdim ve onlara bir kez daha sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum cesaretlerine rehberliklerine..
Bir çocuğumuzun içinde bu parçalardan mevcut ya farkındayız ya da değiliz ya da aman boş işler diyebilirsiniz ama inanın hepsi ağacın devasa gövdesi gibi her bir dalın her bir kökle bağlantısı var bu yaşamın içinde .
İnsanoğlu tıpkı bir ağaç misali sahip çıkarsa tüm köklerine büyüyüp olgunlaşması ve meyve vermesi mümkün sahip çıkmadığı her bir dal ise onu işten içe çürüttüğü kesin, sahip çıkamadığı her bir nefes bile büyümesine gelişmesine engel tıpkı bir ağacın yaşama verdiği oksijenin kesilmesi gibi evrensel sistemin mekanizması bu şekilde çalışıyor….
Der ki; Varlık alemi gündüz gibidir, olanı biteni açıkça görürsün kendini kolayca ele verir.Mana alemi ise gece gibidir,onu bulmak için mutlaka gönül ışığını yakman gerekir …Rumi..
Bizi büyüten yanlarına saygıyla tüm atalarımın…
Figen Tekkol 04 .08.2022
#unutmaemi #unutmaemibiryaşamhikayesi